Na jaren van angst, paniekaanvallen en opkrabbelen is Marjolijn van Kooten aan de betere hand. Ze kan zich nu eindelijk ook eens bezighouden met problemen die niet in de DSM-5 staan. Zoals: hoe leg je waarachtige verbinding met anderen? Hoe leer je van jezelf houden, ondanks je humeur, overgewicht, getwijfel en gebrek aan zelfvertrouwen? Moet communicatie altijd zonder geweld verlopen? Of doe je enkel wat de wereld van je verwacht? Durf je je psycholoog tegen te spreken, de mindfulness-coach met rozijnen te bekogelen en tips van bezorgde leidinggevenden te negeren? En dan nog: waar ligt de lijn tussen voor jezelf opkomen en grensoverschrijdend gedrag?
Van Kooten stond aan de basis van een heel nieuw genre: psychiatrisch cabaret. Want zij weet als geen ander: één ding móet. Humor! Zo veel mogelijk en het liefst een beetje donker. En het allerliefst met fijne liedjes. Het werkt, als je het publiek mag geloven. “Mijn vriendin zat die dag niet lekker in haar vel maar ze knapte zienderogen op tijdens de voorstelling”, tekenden we op. En ook Dagblad van het Noorden was onder de indruk: “Van Kooten etaleert geen glamour, evenmin pretenties. Ze verspreidt de kracht, de flair, de intonatie en de ambitie van een theaterpersoonlijkheid met doordacht relativeringsvermogen.”
Trouw over Marjolijn van Kooten
“De ironie en zelfspot druipen er vanaf. (…) Van Kooten maakt harde grappen en kamt zichzelf helemaal af. Ze doet daarmee denken aan een combinatie van het licht onhandige van Brigitte Kaandorp – ook goed in zelfspot – en het mistroostige van Hans Dorrestijn die van zijn levensleed een heel oeuvre wist te maken.”
Marjolijn begon op het Amsterdams Kleinkunstfestival in 2010 en maakt sindsdien een gestage opmars in de Nederlandse theaters. Ze is uitvinder van het genre ‘psychiatrisch cabaret’ en streeft naar een wereld zónder taboe op psychische klachten en mét zwarte humor. In haar voorstellingen vertelt ze met veel zelfspot over haar eigen verleden met paniekaanvallen en depressie en staat ze stil bij de vraag: wat is het verschil tussen ‘normaal’ en ‘gek’ zijn? Ben ík gek, of is het toch mijn omgeving die nodig eens in therapie zou moeten gaan?
Ze speelt voor uitverkochte zalen en brengt daar een afwisseling van geestige conferences en mooie, kleine liedjes.
Marjolijn studeerde eerder commerciële economie en communicatiewetenschap, maar was niet gelukkig in het bedrijfsleven. Ze hervond zichzelf tijdens een opleiding aan de Amsterdamse Theateracademie.
Met George Groot als klankbord en regisseur schrijft ze haar voorstellingen en liedteksten.
Naast haar taboedoorbrekende werk in het theater is Van Kooten ook actief in andere sectoren. Zo zette ze gratis online lotgenotencontact op (De BibberBar) en schreef een boek over haar ervaringen met angst en depressie (boek Schijtluis). Ze schreef een toneelstuk voor de grote zalen (Mijn man begrijpt me niet). Ook ontwikkelde ze samen met stichting De Jonge Psychiater mentale beterschapskaarten.
Op Blue Monday 2024 organiseerde ze in De Kleine Komedie een uitverkochte Blue Monday-avond, vol humor en troost.
Marjolijn is verder ook te boeken als presentator, dagvoorzitter en geestige afsluiter van congresdagen.
Pers en publiek over Marjolijn van Kooten:
* De Volkskrant: “Van Kooten heeft de lach aan haar kont hangen… een combinatie van Kaandorp en Dorrestijn.”
* Dagblad van het Noorden: “Van Kooten etaleert geen glamour, evenmin pretenties. Ze verspreidt de kracht, de flair, de intonatie en de ambitie van een theaterpersoonlijkheid met doordacht relativeringsvermogen. Een heerlijk theatermens.”
Het publiek over Van Kooten:
* “Vreselijk gelachen… dit is beter dan therapie!”
* “Heel veel herkenbaarheid en veel gelachen”
* “Het is goed dat er op deze wijze mogelijk meer begrip ontstaat voor mensen met een overactief hoofd”
* “Ik heb echt luid gelachen wat ik zeer zelden; doe ik ben meer een glimlacher”
* “Vooral hoe je de vergelijking maakte met fysieke kwalen, echt hilarisch”
* “Mijn vriendin zat die dag niet lekker in haar vel maar ze knapte zienderogen op tijdens de voorstelling”