Van een gelegenheidsdrinker tot een Bourgondiër: de verzachtende en verbloemende uitdrukkingen over een verslaving zijn talrijk. Zonder grappen: wat is verslaving eigenlijk? Praten we dan over een ziekte in de hersenen of zijn het verkeerde leefstijlkeuzes? Zijn verslaafden in essentie overgevoelig? Wat is de oplossing? Deze epidemie, waarin middelen met maten worden gebruikt in plaats van met mate, moet worden gekeerd. Hoe? En hoe genezen we onze ouders en zorgen we dat onze kinderen niet verslaafd raken?
Van een verslaving aan drank of drugs was bij Bram geen sprake, maar stilzitten is voor hem net zo lastig als een oud pakje sigaretten voor een gestopte roker. Tijdens een groot deel van zijn leven probeerde Bram verslaafden te helpen, tot hij zijn eigen behandeling prioriteit gaf.
Zoon Fimme Bakker is erfelijk belast met de drang om ongezond met genotsmiddelen om te gaan. Zodra iets in zijn mond belandt, is voor hem het genieten begonnen. Als cabaretier vindt hij daar vooral voer voor zijn grappen. Hij vraagt zich af of humor de ontbrekende factor is in de verslavingszorg? Zouden hulpverleners zichzelf wat minder serieus moeten nemen? Of maakt de ervaring van een hulpverlener daadwerkelijk positieve verschil in het slagen van een behandeling of juist het tegenovergestelde?
Vader en zoon duiken tijdens deze avondvoorstelling in de wereld van verslaving. In alle vormen. Zonder tierelantijnen, open en oprecht en niemand wordt daarbij ontzien. Ook voelen ze zichzelf aan de tand en houden elkaar een heldere spiegel voor. Liever een rake, harde grap dan een ritueel dansje om de hete brij. Dat was al lang genoeg niet de oplossing.
