Marjolijn begon op het Amsterdams Kleinkunstfestival in 2010 en maakt sindsdien een gestage opmars in de Nederlandse theaters. Ze is uitvinder van het genre ‘psychiatrisch cabaret’ en streeft naar een wereld zónder taboe op psychische klachten en mét zwarte humor. In haar voorstellingen vertelt ze met veel zelfspot over haar eigen verleden met paniekaanvallen en depressie en staat ze stil bij de vraag: wat is het verschil tussen ‘normaal’ en ‘gek’ zijn? Ben ík gek, of is het toch mijn omgeving die nodig eens in therapie zou moeten gaan?
Ze speelt voor uitverkochte zalen en brengt daar een afwisseling van geestige conferences en mooie, kleine liedjes.
Marjolijn studeerde eerder commerciële economie en communicatiewetenschap, maar was niet gelukkig in het bedrijfsleven. Ze hervond zichzelf tijdens een opleiding aan de Amsterdamse Theateracademie.
Met George Groot als klankbord en regisseur schrijft ze haar voorstellingen en liedteksten.
Naast haar taboedoorbrekende werk in het theater is Van Kooten ook actief in andere sectoren. Zo zette ze gratis online lotgenotencontact op (De BibberBar) en schreef een boek over haar ervaringen met angst en depressie (boek Schijtluis). Ze schreef een toneelstuk voor de grote zalen (Mijn man begrijpt me niet). Ook ontwikkelde ze samen met stichting De Jonge Psychiater mentale beterschapskaarten.
Op Blue Monday 2024 organiseerde ze in De Kleine Komedie een uitverkochte Blue Monday-avond, vol humor en troost.
Marjolijn is verder ook te boeken als presentator, dagvoorzitter en geestige afsluiter van congresdagen.
Pers en publiek over Marjolijn van Kooten:
* De Volkskrant: “Van Kooten heeft de lach aan haar kont hangen… een combinatie van Kaandorp en Dorrestijn.”
* Dagblad van het Noorden: “Van Kooten etaleert geen glamour, evenmin pretenties. Ze verspreidt de kracht, de flair, de intonatie en de ambitie van een theaterpersoonlijkheid met doordacht relativeringsvermogen. Een heerlijk theatermens.”
Het publiek over Van Kooten:
* “Vreselijk gelachen… dit is beter dan therapie!”
* “Heel veel herkenbaarheid en veel gelachen”
* “Het is goed dat er op deze wijze mogelijk meer begrip ontstaat voor mensen met een overactief hoofd”
* “Ik heb echt luid gelachen wat ik zeer zelden; doe ik ben meer een glimlacher”
* “Vooral hoe je de vergelijking maakte met fysieke kwalen, echt hilarisch”
* “Mijn vriendin zat die dag niet lekker in haar vel maar ze knapte zienderogen op tijdens de voorstelling”
